-
Proef Jobinder
Lees verderHet voornemen van Jobinder en de gemeente om een proef te doen met leerlingenvervoer in onze gemeente deed heel wat stof opwaaien. Het zorgde wekenlang voor veel onrust in de gezinnen. Heel begrijpelijk wat ons als ChristenUnie betreft. Het riep vragen op van; hoe komt onze zoon of dochter bij de opstapplek? Is dit grootschalige vervoer niet veel te onrustig? Hoe functioneert onze zoon of dochter dan vervolgens in de klas of hoe krijgen we hem of haar weer thuis? Hoe passen we dit praktisch in in onze gezinssituatie? Waarom moet dit allemaal zo snel? Als ChristenUnie begrijpen we veel van deze zorgen. Wat ons bevreemd en ook wel teleurstelt is dat Jobinder en de gemeente deze inschatting bij het begin van de plannen niet zelf gemaakt hebben. Jobinder werkt alle dagen met deze doelgroep; hebben ze dan zo weinig gevoel bij de leefwereld van de kinderen die ze dagelijks vervoeren? We hebben geen enkele reden om te denken dat er opzet in het spel is, laat dat duidelijk zijn, maar als we ons verplaatsen in de ouders wat zien we dan. Dan zien we als ouder een organisatie (Jobinder) en een overheid (gemeente) die vanuit hun kantoor een beslissing nemen die al op korte termijn een zeer ingrijpend effect hebben in je persoonlijke leven, een besluit dat oneerlijk voelt en voor je gevoel is er geen ruimte is om er iets aan te doen. Machteloosheid, zorgen, boosheid, we hebben het van de ouders zelf gehoord.
