Blogs per auteur

Het voornemen van Jobinder en de gemeente om een proef te doen met leerlingenvervoer in onze gemeente deed heel wat stof opwaaien. Het zorgde wekenlang voor veel onrust in de gezinnen. Heel begrijpelijk wat ons als ChristenUnie betreft. Het riep vragen op van; hoe komt onze zoon of dochter bij de opstapplek? Is dit grootschalige vervoer niet veel te onrustig? Hoe functioneert onze zoon of dochter dan vervolgens in de klas of hoe krijgen we hem of haar weer thuis? Hoe passen we dit praktisch in in onze gezinssituatie? Waarom moet dit allemaal zo snel? Als ChristenUnie begrijpen we veel van deze zorgen. Wat ons bevreemd en ook wel  teleurstelt is dat Jobinder en de gemeente deze inschatting bij het begin van de plannen niet zelf gemaakt hebben. Jobinder werkt alle dagen met deze doelgroep; hebben ze dan zo weinig gevoel bij de leefwereld van de kinderen die ze dagelijks vervoeren? We hebben geen enkele reden om te denken dat er opzet in het spel is, laat dat duidelijk zijn, maar als we ons verplaatsen in de ouders wat zien we dan. Dan zien we  als ouder een organisatie (Jobinder) en een overheid (gemeente) die vanuit hun kantoor een beslissing nemen die al op korte termijn een zeer ingrijpend effect hebben in je persoonlijke leven, een besluit dat oneerlijk voelt en  voor je gevoel is er geen ruimte is om er iets aan te doen. Machteloosheid, zorgen, boosheid, we hebben het van de ouders zelf gehoord.

Na een positieve evaluatie komt gelukkig ook het college tot de conclusie dat preventief werken op jeugdzorg niet alleen veel (extra) problemen in gezinnen voorkomt maar hiermee ook duurdere uitgaven in zowel WMO als jeugdzorg voorkomtWe zijn blij dat het college na aandringen van de ChristenUnie komt met een voorstel om zowel de gebiedsteamwerkers als de jongerenwerkers in de school te verlengen. Voor het welzijn van onze jeugd en ook in de overtuiging dat dit veel leed kan voorkomen.

De hervormingsagenda jeugd zet ook in op preventie ter voorkoming van duurdere jeugdzorg. Hard nodig omdat de kosten nu al bijna onbetaalbaar zijn en op lange termijn zelfs onhoudbaar worden als het in deze lijn doorzet.

De Pilot isolatie woningen in Drogeham en Kootstertille. Hoe mooi is de samenwerking hierin in ANNO verband en de gebiedscoöperatie Enerzjyk Skûlenboarch. Het is ook de kant die we op moeten met de energietransitie, niet alleen subsidies voor de grote projecten, maar ook de inwoners meenemen. Zeker de inwoner met een kleine beurs. Het zou mooi zijn als ook SWA meezou doen en de huurwoningen die er nog tussen zitten meegenomen worden. Ik kan dat niet helemaal opmaken uit de stukken. 

Het laatste inhoudelijke programma in de begroting 2025 betreft Volkshuisvesting. Volhuisvesting, woningbouw ik denk dat het één van de onderwerpen is waar de meeste Nederlanders zich zorgen over maken. In Achtkarspelen zal dat niet anders zijn. Het is niet alleen een onderwerp waar veel mensen zich zorgen over maken maar ook een onderwerp waar ze veel van de gemeente verwachten. En terecht.

Er zijn veel reden waarom woningbouw belangrijk is en waarom we er dus volop op moeten inzetten.  Bijvoorbeeld de “Visie Wonen met Welzijn en Zorg” die we enkele weken geleden hiervoor in de raad besproken hebben. Daarin kunnen we lezen dat er een groot probleem op ons afkomt als het gaat om de zorg van onze ouderen. De groep ouderen wordt steeds groter terwijl het aantal jongeren afneemt. Zo'n demografische trend is niet te keren. Wat we wel kunnen doen is ervoor zorgen dat jongeren zoveel mogelijk kunnen gaan wonen in onze dorpen en niet vanwege de woningnood weg moeten. Genoeg woningen houden onze dorpen ook in de toekomst leefbaar.

Het mag duidelijk zijn dat we als ChristenUnie alle langere tijd niet helemaal op één lijn zitten met het college als het gaat om de aanpak bij concrete bouwplannen. Daarvoor hebben we al eens een motie van treurnis ingediend maar ook al een keer een motie met concrete punten voor versnelling van de woningbouw. Helaas zonder resultaat. Maar nu denk ik in de begroting toch iets te lezen wat weer een opening biedt. Het college constateert namelijk dat er te veel plannen zijn om met de huidige ambtelijke capaciteit aan te kunnen. Daarom zullen ze nog dit jaar de plannen, de aanwezige en noodzakelijke ambtelijke capaciteit op een rijtje zetten en waar nodig een voorstel doen over de prioritering. Als dat voorstel naar de raad komt dan zullen we dat natuurlijk goed bekijken maar het college hint toch een beetje op het vertragen van bepaalde plannen. Zo noemen dat prioriteren. Nou ja, laten we dan op voorhand maar duidelijk zijn wij als ChristenUnie hebben niet zo veel op met vertraging in de bouw.  We zullen zien waar het college mee komt.

Als ChristenUnie zijn we blij met deze visie en zien we ook de noodzaak. Van alle kanten wordt duidelijk dat er veel uitdagingen zijn in de zorg. Niet alleen financieel, maar ook qua personeel dat moeilijk te vinden is. Mensen moeten daarom langer thuis wonen, maar het is zoals in de visie staat: mensen blijven ook het liefst thuis wonen. Daarnaast zijn er geen verzorgingstehuizen meer en kom je pas bij een zeer zware zorgvraag in aanmerking voor een verpleeghuisplek. Het is daarom goed dat er in de regio samengewerkt wordt en wonen, welzijn en zorg integraal bekeken wordt. Het maakt ook de noodzaak duidelijk om snel en coulant om te gaan met aanvragen voor andere vormen van wonen zoals het concept van de Knarrenhof( wat je ook van de naam mag vinden), mantelzorgwoningen en vormen van wonen met zorg. We denken dan ook aan wonen met begeleiding voor mensen met een lichte beperking. Kansen zien in plaats van bedreigingen.

De uitdagingen zien we ook op andere vlakken. Er zal een groter beroep nodig zijn op mantelzorgers. Het is dus nog belangrijker dat er goede mantelzorgondersteuning gegeven wordt. Preventief voor overbelasting van de mantelzorger. Deze mensen doen zoveel en goed werk, waarvoor vaker waardering uitgesproken mag worden en er plaats moet zijn voor respijtzorg zodat de mantelzorger er eens even tussenuit kan om op adem te komen. Kearn doet hier veel aan, maar heeft de gemeente daar ook voor nodig.

Het afgelopen jaar is de woningbouw, of beter gezegd het gebrek daaraan, vaak onderwerp van gesprek geweest in de gemeenteraad. In de eerste vergadering na de zomer hebben het nu  weer op de agenda. En terecht. Het vinden van een geschikte en betaalbare woning is, ook in onze gemeente, een groot probleem. Dat vindt iedereen maar het probleem is niet makkelijk op te lossen. Daarom moeten we creatief zijn. Eén van de die creatieve oplossingen zijn zogenaamde flexwoningen. De gedachte is dat je flexwoningen relatief snel neerzetten kunt en wanneer de woningen niet meer nodig zouden zijn zijn ze ook weer te verwijderen. Flexwoningen klinkt misschien een beetje armetierig, een soort keten, maar dat is zeker niet het geval. Het zijn woningen die van alle gemakken voorzien zijn, er netje uitzien en ik gewoon aan de nieuwbouwnormen voldoen. Maar zijn flexwoningen ook iets voor onze gemeente? De raad denkt van wel. In de Woonvisie hebben we daarom de ambitie uitgesproken om de komende jaren, tot 2026,  50 flexwoningen te realiseren. Het onderzoek naar haalbaarheid van flexwoningen staat nu op de agenda. De conclusie is redelijk duidelijk; de woningcorporatie SWA en de gemeente zien het bouwen van flexwoningen door SWA niet zitten. Nou kan dat natuurlijk een uitkomst zijn. Ook landelijk lopen flexwoningen vaak tegen problemen aan. Maar wat de ChristenUnie betreft is het hiermee niet klaar. Dat zit hem vast op twee dingen;

Het onderzoek van de rekenkamer naar het armoedebeleid levert mooie en minder mooie uitkomsten op. De aanbevelingen worden voor een deel overgenomen door het college.

Voorzitter, we weten allemaal dat we door de ontvlechting een tijd (niemand weet hoe lang) zuinig met mensen en middelen moeten omgaan. Als ChristenUnie zetten we wel een streep door bezuinigingen op het sociaal domein. Mensen die het al moeilijk hebben willen we niet extra belasten, we blijven bij ons standpunt dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen en zeker in moeilijke tijden. Waar we bij het vaststellen van de beleidskaders sociaal domein in een vorige periode van bezuinigingen al zeer kritisch gekeken hebben naar de uitgaven en bijvoorbeeld de kansregeling al behoorlijk uitgekleed is zien we geen mogelijkheden nog meer te bezuinigen op de regelingen zelf. We zetten graag in op het verbeteren van de regelingen en zoals in de aanbevelingen staat meer regelingen te bundelen en vereenvoudigen. Als daar dan ook meteen een efficientievoordeel uit kan komen dan is dat een win/win situatie. Complexe regelingen lijken ons onvermijdbaar duurder. Maar voor de korte termijn zal er misschien geld en energie ingestoken moeten worden.