Jij bent gek!
“Ik heb gelijk, want mijn grafieken...”, “Nee, ik heb gelijk want jij liegt.” “Zoals zij het brengt,
moet ze wel liegen. Of ze is gek!” . “Like en deel, als je het er mee eens bent.”
Whoo, als dit de toonzetting is van een column in de Feanster, dan sla ik liever deze over; de
advertentie van de slager, die drie slavinken aanbiedt voor de prijs van twee, is dan vele malen
interessanter.
En toch, beste lezer, is dit de toonzetting vandaag de dag in vele discussies en onderwerpen; of het
nu gaat om de landbouw, het klimaat of Brexit: het schofferen of onderuit halen van de tegenstander
is gemeengoed geworden in deze wereld. Het daadwerkelijke probleem geraakt op de achtergrond.
Het algemeen belang raakt op de achtergrond. En dat staat oplossingen in de weg.
In deze wereld hebben we een gemeenschappelijke opgave en we hebben gemeenschappelijke
problemen op te lossen; de huidige wereldleiders geven geen goed voorbeeld en ook op lokaal
niveau laten we op dit gebied wel eens steken vallen.
Als gemeente Achtkarspelen bevinden we ons in gemeenschappelijke regelingen (GR’s), sommige
regelingen zijn nuttig, van andere regelingen vinden we het geen goede oplossing voor onze
gemeente. Maar die worden ons door de landelijke overheid verplicht gesteld, wil je dus uit een
GR stappen gaat dit gepaard met veel overleg en ellende. Vergelijk het maar met de Brexit. Wil je
invloed uitoefenen, heb je een lange adem nodig; je moet meerdere gemeenten in Friesland op een
lijn zien te krijgen. En je hebt ook te maken met de provincie, zeker als die meer dan de helft van
het aantal stemmen in handen heeft.
Deze regelingen hebben een gemeenschappelijke noemer: ze vragen steeds meer geld. Ieder jaar
wordt aan de gemeente Achtkarspelen meer geld voor de begroting gevraagd, zonder dat het
duidelijk is dat u, als burger, een betere dienstverlening krijgt. Wij, als raden, kunnen een zienswijze
indienen op de begroting. En met andere gemeenten in overleg gaan.
Om op het begin terug te komen: als je iets wilt oplossen helpt het niet om op twitter, facebook,
noem maar op elkaar te gaan betwisten; het is een gegeven dat de standpunten alleen maar feller
worden. De afstand tot elkaar wordt groter. In plaats van het twitteren met de rug naar elkaar toe,
kun je beter aan de overlegtafel zitten met het gezicht naar elkaar toe om elkaar in de ogen te kijken.
En als u tegenover elkaar zit en de ander in de ogen kijkt: Wat ziet u dan? Ziet u een tegenstander of
ziet u een mens? De meeste overleggen lopen fout af omdat vooraf het wij-zij denken zich al
ontwikkeld heeft, men zit al vooringenomen aan de overlegtafel.
En als u thuis in de spiegel kijkt, wat ziet u dan? Soms moet je jezelf ook kritisch bekijken en je
zwakke punten onder ogen zien, je bent ook maar een mens.
Samenwerken vraagt wederzijds begrip en een zorgvuldige communicatie, er is dus hoop. En deze
hoop moeten we ook doorgeven aan de komende generaties.
