Veel heil en zegen
Het jaar is nu bijna twee weken oud en we hebben elkaar een gelukkig nieuwjaar of folle lok en seine gewenst. Vaak zonder er blijkbaar bij na te denken, want als je veel mensen om je heen hoort verwachten ze niet zoveel geluk. Er klinkt steeds meer onvrede en wantrouwen. Terecht? Begrijpelijk?
In ons land waar het allemaal niet op leek te kunnen en een grote vrijheid was kwam lockdown op lockdown. Tegelijk werd er veel geld uitgetrokken om gedupeerden te ontzien. Maar in de praktijk blijkt dit weerbarstig. Mensen met een groot vermogen maar minder inkomen worden gecompenseerd. Mensen zonder vermogen met minder inkomen, maar een verdienende partner krijgen geen compensatie of moeten het terugbetalen. Maatwerk lijkt niet te bestaan omdat alles te bureaucratisch is geworden.
Alles de schuld van de overheid? Of komt het ook omdat we zelf vaak ook willen waar we recht op menen te hebben of we het nu nodig hebben of niet. Neem nu de gasprijs, het kost gewoon teveel administratieve uren om uit te zoeken wie er echt gedupeerd zijn. Mensen die een contract hebben met een vaste prijs voor energie merken niets van duurder gas. Toch krijgt iedereen een belastingvoordeel. Voor de één een extraatje, voor de ander een druppel op een gloeiende plaat.
In de bijbel staat dat geven zaliger is oftewel gelukkiger maakt dan ontvangen. Zou het niet mooi zijn als mensen die het niet nodig hebben delen met degenen die het wel nodig hebben? Elkaar helpen, elkaar in de ogen kijken, naar elkaar luisteren, is dat niet veel fijner dan je continu benadeeld voelen en wijzen op alles wat anders moet?
We kijken vaak vanuit ons eigen perspectief en ik weet dat ik dan makkelijk praten heb. Ik heb niet minder inkomen gehad door Corona en geen kleine kinderen meer die opeens thuis komen te zitten. En niet uit eten kunnen is voor mij niet zo erg, wil ik een keer makkelijk dan laat ik wat thuis bezorgen of haal het op. In deze tijd som seen keertje extra om de horeca te steunen. Zo zijn er heel veel manieren om elkaar te steunen.
Dat is wat de ChristenUnie in Achtkarspelen wil, samen recht doen. Maar dan niet voor jezelf je eigen recht halen, maar voor een ander. Een restaurant vindt dat zij wel open kunnen, een kapper vindt dat hij het ook best goed kan regelen en bij alles wordt de vergelijking met supermarkten gemaakt. Dat is logisch en ik begrijp hoe moeilijk het voor deze en andere ondernemers is. Het lijkt soms of de wereld alleen nog uit Corona bestaat. Het mooie is dan om te lezen dat iemand zijn kapper gewoon betaalt zonder een knipbeurt te hebben gehad. Zo ook mensen die hun pedicure doorbetalen zonder behandeld te zijn. Dat zijn ideeën om na te volgen. Zou dat niet zijn wat Jezus zou doen? Om de ander denken en weten dat er altijd weer een andere tijd komt. En er is nog zoveel meer.
Genieten van de mooie dingen die er nog steeds zijn, zoals wandelen en genieten van de natuur. Er is zelfs een sportschool die oefeningen in het park in Buitenpost heeft opgehangen zodat je zonder kosten je oefeningen kunt blijven doen. Ook dat is aandacht voor de ander. Dat is recht doen aan elkaar. Als we alleen blijven zuchten over ongelijkheid, maar zelf niets kunnen missen van wat ons is gegeven zal het niet beter worden.
Heer help ons te doen wat u ons geeft te doen en er voor elkaar te zijn, elkaar echt te zien. Alleen dan kunnen we elkaar oprecht veel heil en zegen wensen.
