Dankbaar zijn voor genoeg
Zondag ging de preek over het geen slaaf meer zijn maar vrij van angst omdat je een kind van God bent. Hoe mooi is dat? En hoewel ik niet over Corona zou proberen te schrijven ontkom je er gewoon niet aan. Want veel mensen voelen zich vandaag gevangen. Maar in de bijbel zaten heel veel gelovigen echt gevangen in een gevangenis en leerden of deden daar bijzondere dingen, zo vertelde onze voorganger Reinier Kramer. Jozef leerde naar anderen te luisteren, Paulus en Silas zongen zo dat de muren neervielen en Petrus werd op wonderbaarlijke wijze bevrijd. Maar de hoofdpersoon was Manasse, die ondanks zijn gelovige vader Hizkia compleet de fout inging. Hij werd verbannen en later ook gevangen gezet. Daar kwam hij tot inkeer, ja nood leert bidden.
Zelf ervaar ik ook dat je nu dingen meer gaat waarderen omdat je ze moet missen zoals een omhelzing van je kind. Het bezoeken van je moeder en haar kussen. Mensen die even aan komen waaien om een kopje koffie of zelf ergens naar toe gaan voor een praatje. Zoveel gewone dingen die niet meer gewoon zijn. Voor ons land is wat voor vrijheidsbeperking dan ook zo onvoorstelbaar dat veel mensen zich gevangen voelen. Maar er zijn ook mensen die ernstig ziek zijn of familie verloren hebben aan een ernstige ziekte in deze tijd. Dan aan het einde weinig mensen om je heen en elkaar niet letterlijk vast te kunnen houden is moeilijk. Net als aan het begin van nieuw leven, je kleinkind niet in de armen mogen nemen is ook heel zwaar.
Maar toch, er is nog zoveel om dankbaar voor te zijn en vrijheid zit hem in iets anders. Vrijheid om te geloven en te weten dat het goede leven nog komt. Ons los maken van alles waar we soms zo aan vast zitten dat het ons geloof in de weg staat. Het kan zijn dat je daar nu extra bij stilstaat omdat we even stilgezet worden.
Ondertussen draait de wereld door, langzaam komen mensen meer bij elkaar en ook in het werk als gemeentebestuur hopen we snel weer echt bij elkaar te kunnen komen, zij het met afstand. Want ondanks de geweldige digitale mogelijkheden is en blijft het echt surrogaat en kan het niet wedijveren met echte ontmoeting en praten als je elkaar aan kan kijken. Er is nog veel te doen voordat een vakantie begint die veelal anders dan anders zal zijn. De kadernotavergadering komt nog eind juni, daar worden de belangrijkste plannen gemaakt voor het komende jaar. Er zal nu meer besef zijn dat niet alles kan, maar dat we ook blij kunnen zijn met genoeg. Dat is iets wat zeker duidelijk is geworden. Niet steeds meer, maar tevreden zijn met genoeg. En wie genoeg heeft deel met wie niet heeft, terug naar de eerste gemeenten, die deelden met elkaar. Laten we om ons heen kijken naar wie tekort heeft en elkaar helpen. Heeft u ideeën wat het komende jaar zeker zou moeten gebeuren in onze gemeente? Laat het ons weten, want ook of juist nu zijn we samen sterk.
