Voor alles is een tijd
De veertigdagentijd is afgelopen woensdag begonnen. Er zijn steeds meer Christenen die zich in deze tijd onthouden van iets wat (bijna) een verslaving is. Ook niet-christenen doen hier wel aan mee.
Het is best bijzonder dat je lichaam juist veertig dagen nodig heeft om ergens echt goed van af te wennen. Wat heeft God dit goed bedacht zei gisteren een collega ChristenUnielid uit Harlingen. En zo is het ook goed daar bij stil te staan en je deze periode extra te richten op het lijden van onze Heer Jezus. Zelf doe ik mee aan Ik Pas. Gelukkig ben ik niet verslaafd aan alcohol, maar een wijntje op zijn tijd vind ik wel lekker en voor je het weet neem je vaker een wijntje dan goed voor je is. Ik hoorde ook iemand die zich deze periode onthoudt van social media waardoor je vast meer tijd hebt voor gebed en overdenking! Het is mooi dat daar in deze tijd zoveel meer aandacht voor is. En wie weet is er dan ook tijd om eens aan iemand te denken die eenzaam is of gebrek lijdt. Laten we om ons heen kijken naar de mensen in onze buurt. Natuurlijk proberen we ook in de gemeente te kijken wat er te doen is aan eenzaamheid en armoede. Met de grote tekorten op het Sociaal Domein is het moeilijk waar je moet bezuinigen. We hopen dat dit gaat lukken door efficiënter te werken. Meer samenwerking tussen de verschillende hulpverleners door de samenvoeging tot 0-100 teams. Maar we kunnen al preventief werken door zelf meer naar elkaar om te zien en elkaar te ondersteunen waar dat nodig is. Ik spreek de hoop uit dat we in deze veertig dagen de tijd nemen bezig te zijn als Martha en te luisteren als Maria en zo naar Pasen, het feest van de opstanding en bevrijding, toeleven.
